सुरेश Guptha आणि उडाण बॉक्स

एकदा एक वेळ यावर, कलकत्ता च्या शहर मध्ये नरेश Guptha नावाचे एक व्यापारी तेथे वास्तव्य होते. तो जन्म झाला, तेव्हा त्याच्या कुटुंब फार गरीब होते. पण नरेश फार hardworking होते. संध्याकाळी करण्यासाठी सकाळी त्याने पैसे कमाविण्यात त्याच्या सर्वोत्तम प्रयत्न केला. तो खूप यशस्वी. अत्यंत श्रीमंत बनले. पण नरेश त्याचे पैसे फार सावध होती. तो अनावश्यकपणे देखील एक भारतीय व पाकिस्तानी नाणे (एक शंभरांश रुपया) खर्च नाही. खर्च होता तर तो नेहमी हे पैसे खर्च करून "विचारले, मी परत काय मिळेल? मला उपयुक्त आहेत? ". त्यांनी सुरेश नावाचा मुलगा होता. बराच वेळ झाल्यावर, नरेश ठार झाले. सर्व त्याचे पैसे सुरेश आले. सुरेश मुद्रामूल्य माहित नाही. तो अनावश्यकपणे तो खर्च. खूप लोकांना त्याला गोल जमले. ते पण त्याने त्यांना विचारले, जे त्यांना दिला की सुरेश praised. लवकरच सुरेश त्याचा पिता त्याला दिलेला सर्व पैसे गमावले. तो खाण्यासाठी काहीही नाही, त्यामुळे गरीब बनले. त्या वेळी नरेश एका जवळच्या मित्राच्या सुरेश एक मोठा बॉक्स प्रतिभासंपन्न. सुरेश तो पैसा खूप असतील की विचार. त्यामुळे तो उघडा आणि पाहू इच्छित होते. पण लवकरच तो एक चटई उघडले म्हणून तो बाहेर आला. "अन्न जेथे कुठेही." तो सुरेश विचारले, "मास्टर, जेथे मी घेऊ शकता." सुरेश, चटई सांगितले कार्पेट नंतर बॉक्स आत गेला आणि बॉक्समध्ये बसून सुरेश विचारले. तितक्या लवकर सुरेश बॉक्स वर बसला म्हणून, ते हलणारे सुरु. तो गंगटोक च्या शहर त्याला लागला., अन्न भरपूर होते जेथे. सुरेश त्याला पाहिजे आणि आनंदी झाले जे काही खाल्ले. पुन्हा सुरेश, पेटी उघडली. सतरंजी पुन्हा बाहेर आला. पण त्याला विचारले, सुरेश उत्तर दिले, "मी तुम्हाला घेऊन जाऊ शकता? जेथे मास्टर," "मी पैसे कमवू इच्छितो. मी जास्त मेहनत न करता पैसे कमवू शकता जेथे मला द्या. "कार्पेट बॉक्स मध्ये गेलो. सुरेश बॉक्स वर बसला आणि म्हैसूर शहर त्याला घेतले. सुरेश, सहजपणे पैसे मिळण्याचे बद्दल तेथे लोकांकडून चौकशी. त्यांनी त्याला सांगितले, "तो तिथंच सोपे आहे. बंद वाड्यातील आहे. आत एक राजकुमारी आहे. तिने पैसा खूप आहे. तिने आवडी ज्याच्या व्यक्तीकडे ते देईल. "मग सुरेश पेटी उघडली आणि राजकुमारी जवळ त्याला घेणे आदेश दिले. तो अतिशय सहजपणे तेथे त्याला घेतले. राजकुमारी फार सुरेश पाहण्यासाठी आश्चर्य होते. तिने त्याला विचारले, आपण कोण आहोत? आणि आपण काय करू इच्छिता? मी कलकत्ता पासून सकाळी "सुरेश, असे उत्तर दिले." मी काम न करता पैसे कमवू इच्छितो. "राजकुमारी उत्तर दिले," हे अतिशय सोपे आहे. मी पैसे आहेत. आपण त्यांना एक गोष्ट सांगू तर माझ्या पालकांना, मला तुम्हाला हे पैसे देण्याचे परवानगी असेल. ते आवडत असेल तर ते आपण इच्छुक म्हणून आपण जास्त पैसे देण्याचे मला विचारेल, दोन दिवस नंतर, टाऊन हॉल मध्ये. अतिशय सोपे आहे "सुरेश म्हणाली,". आपले पालक असतील तेव्हा मी पुन्हा येतील. "पुढील दिवस सुरेश राजपुत्र च्या बंद राजवाड्यात परत आला. तिच्या पालकांना झाले. आमच्या मुलगी आपण आमच्याबद्दल सांगितले ", त्याला सांगितले. आम्ही अतिशय येथे कंटाळले वाटत आहे. आपण आम्हाला एक चांगली गोष्ट सांगा असेल तर आपण इच्छुक म्हणून जास्त पैसे देण्याचे तिला विचारेल. "सुरेश नंतर एक गोष्ट सांगते सुरु केले. पेकिंग मध्ये एक फार मोठे घर होते. तो एक श्रीमंत मनुष्य करण्यासाठी belonged. श्रीमंत मनुष्य आणि त्याचे कुटुंब एक सहल साठी गेलेले होते. केवळ घर मोलकरीण होती. ती देखील तिच्या मित्र पाहण्यासाठी बाहेर गेलेले होते. त्या वेळी स्वयंपाकघर सर्व गोष्टी कंटाळले मिळत होते. लोह भांडे जवळ जे मॅच बॉक्स "अहो लोह भांडे बोलत सुरु. आपण काळा आहे. मी एक गरीब कुटूंबातील असावा, असे वाटते. "लोह भांडे उत्तर दिले," तुम्ही श्रीमंत कुटुंबातील आहेत? "मॅच बॉक्स प्रत्युत्तर दिले"? तुमची कथा ऐकू द्या हिमालयाच्या समृद्ध जंगल एक फार छान पाइन वृक्ष तेथे उभा राहिला. सर्वांगीण तो खूप लहान झाडं होते. इतर सर्व लहान झाडं, "राजा वृक्ष" म्हणून पाइन वृक्ष म्हणतात. राजा झाड खूप मोठ्या वाढली. एक दिवस, कोलकाता पासून एक व्यापारी त्या जंगल आले. तो पाइन वृक्ष पाहिले. तो पाइन वृक्ष खरेदी आणि तुकडे तो कट. ट्रंक पासून मोठ्या तुकडा एक जहाज मध्ये आले. लहान तुकडे कोलकातामध्ये मोठ्या घर तयार करण्यासाठी वापरले होते. सर्वात लहान तुकडे एकसारखेपणाने कापून होते. लाल टोपी त्यांना संलग्न होते. आम्ही माथा असलेलेच तुकडे आहेत. एक राजा झाड. पासून राजा रन खूप इंटरेस्टिंग आहे "मग लोह भांडे, उत्तर दिले," मी माझी कथा कळवतो. Jharia म्हणतात बिहार एक मोठे खेडे आली. शहरातील पासून काही लोक गेलो. ते सहज Jharia सर्व खडक लोह होते शोधून शकते. त्यामुळे त्यांना अशा दगड खूप आणले. ते ठेचून व सर्व त्या दगड धुतले. मग त्या लोकांना त्या दगड बर्ण सुरु. तर लोह बाहेर आला. मग ते द्रव मध्ये लोह केले. मी द्रव पासून आले. मी. मी खूप आपण जसे श्रीमंत am विचार किती मनोरंजक "स्वयंपाकघर च्या विंडो पडदा, या दोन कथा, बोलत सुरु ऐकले". माझे केस खूप भिन्न आहे. नाही बर्णिंग किंवा माझ्या बाबतीत धारदार होते. कोयंबतूर छोट्या छोट्या गावात, एक शेतकरी काळा बियाणे लागवड. त्यातून कापूस वनस्पती आला. शेतकरी या वनस्पती करण्यासाठी खत खूप ठेवले. हे तेजस्वी पिवळा फुलं भोक. काही वेळानंतर, ही फुलं कापूस bolls बनले. या bolls वाळलेल्या आणि एक दिवस स्फोट. माझ्या पालकांना बाहेर, कापूस बाहेर सलग दुसरी. शेतकरी सर्व कापूस गोळा आणि नंतर मला दिली. "अचानक ते खूप जोरात हास्य ऐकले. या संपूर्ण स्वयंपाकघर होते. अनेक गोष्टी बॉक्स मध्ये संग्रहित, रेफ्रिजरेटरमध्ये ठेवलेल्या अनेक भाज्या आणि फळे अनेक हसणारा सुरु. ते सर्व एकत्र आम्ही आपली कथा सुनावणी गेले आहेत ", सांगितले. पण आम्ही सर्व भिन्न आहेत. आम्ही सर्व भारतभर विविध क्षेत्रातील वाढू लागल्या. शेतकरी स्वतंत्रपणे आम्हाला कापणी आणि मोठ्या पिशव्या मध्ये त्यांना पॅक. अशा पिशव्या व्यापारी खरेदी होते. ते लहान पिशव्या मध्ये आम्हाला पॅक. मग आम्ही या घराच्या मास्तरला विकले होते. आम्ही आनंददायी काहीही अपेक्षा नाही. त्यामुळे बंदोबस्ताने गच्च भरणे दिवे आणि आम्हाला उकळणे होईल भयभीत होते. एकदा आम्ही ते आम्हाला खाणे होईल त्यांच्या आवडीचे आहेत. "स्वयंपाकघर सर्व साहित्य त्यांच्या कथा सांगणारे होते, मोलकरीण अचानक प्रवेश केला. आधीच गडद होते. म्हणून तिला मॅच बॉक्स घेतला आणि फक्त उर्वरित स्टिक ली. स्वयंपाकघर मध्ये कामाला सुरुवात झाली. स्वयंपाकघर सर्व साहित्य मूक बनले. . आता कंटाळले वाटत नाही. "राजकुमारी पालक फार ही कथा आवडली. ते राजकुमारी सांगितले. "आपण तर तो इच्छित म्हणून देऊ शकता. पण दोन दिवसानंतर आणि बरोबर 5 वाजता टाऊन हॉल मध्ये असेल. त्या वेळी येऊ देत नाही, तर त्याला कोणत्याही पैसे मिळणार नाहीत .. "सुरेश त्यांना आभार मानले. त्याने बॉक्स फेरी अनेक ठिकाणी गेलो. त्यांनी म्हैसूर लोक मनोरंजनासाठी होते. त्यामुळे Shivakasi पासून आग crackers खूप आणले. राजकुमारी पॅलेस बाहेर आला आणि टाऊन हॉल गेलो तेव्हा दिवशी. सुरेश एक Chamundi हिल सुरवातीला गेलो आणि सर्व crackers बर्ण सुरु. म्हैसूर लोकांना आश्चर्यकारक प्रदर्शन पाहण्यासाठी खूप आनंद होते. सुरेश फार अभिमान बनले. पण दुर्दैवाने बॉक्स आणि कार्पेट आतषबाजी करून बर्न केली होती. सुरेश म्हैसूर दिशेने चालत सुरु. त्याने 5 PM वर पोस्टेड आधी टाउन हॉल पोहोचू शकत नाही. राजकुमारी आणि तिच्या पालकांना पुन्हा लॉक राजवाड्यात परत गेला. गरीब सुरेश दररोज प्रयत्नरत सुरु केले. खूप वेळ त्यांना खूप त्याचा पिता म्हणून म्हणून श्रीमंत बनले.